Lineer değişken diferansiyel transformatörler veya LVDT’ler lineer konumun ölçümünün geleneksel, endüktif bir yöntemidir. Temellerini oluşturan fizik ilk olarak 19. yüzyılda Michael Faraday tarafından keşfedilmiş ve II. Dünya Savaşında askeri uçaklar ve roketler sebebiyle hızla gelişmiştir.
Tipik olarak, LVDT’ler metalik bir çubuğun kangalların içine ve dışına hareket edeceği şekilde bir dizi tel kangalı veya bobibinden oluşmaktadır. Tel kangallarının birine (birincil olan) genelde 1-10kHz aralığında bir AC frekansında enerji verilir. Çubuğun kangallara göre konumu değiştikçe, enerjiyi çubuğun lineer konumuyla orantılı olarak ikincil sargılara aktaran değişken bir transformatör oluşur. LVDT ikincil sargılardan iki ya da daha fazla AC sinyali üretir. Bu sinyallerin oranı ya da diferansiyeli çubuğun mutlak konumunun hesaplanması için kullanılır.
LVDT’ler kullanımına havacılık uygulamalarında yaygın olarak devam edilmektedir çünkü zorlu şartlarda güvenli ve güvenilir kullanımları bakımından mükemmel bir şöhret yapmışlardır. Yüksek doğruluğa sahip LVDT’ler mevcuttur ama bunlar tel kangallarına tellerin yüksek hassasiyetle sarılmasını gerektirmektedir. Transformatörlü yapı tekniği sebebiyle LVDT’ler oldukça hacimli, ağır ve pahalıdır.
Daha genel anlamda, LVDT’lerin endüstriyel veya otomasyon uygulamalarında kullanımı, endüktif lineer kodlayıcıların onların yerini almasıyla birlikte azalmaktadır. Endüktif lineer kodlayıcılar LVDT’lerle aynı temel fizik prensiplerine dayanmaktadır ama transformatörlü yapı yerine baskı devreler kullanırlar. Bu sayede endüktif lineer kodlayıcılar LVDT’lerle aynı sağlam, güvenilir, doğru kullanımı sağlamakta ama hacim, ağırlık ve maliyetle ilgili dezavantajları ortadan kaldırmaktadırlar.
Endüktif lineer kodlayıcıların bir diğer avantajı genelde bir DC güç kaynağını kabul etmeleri ve dijital veri üretmeleridir. Bu sayede modern kontrol sistemlerine daha kolay entegre edilebilmekte ve modern mühendisler tarafından daha kolay anlaşılabilmektedirler.
